Oernatuur, mag dat?

Laatst zag ik de documentaire De Nieuwe Wildernis (2013) over het leven in de Oostvaardersplassen.


In dit Eén Vandaag item krijgt CDA kamerlid Henk Jan Ormel ‘treurige’ beelden van de Oostvaardersplassen te zien, waarop herten en masse liggen te creperen omdat ze een zware winter te verduren hebben. De politicus zegt:

“Ja hiervoor heb ik dus een spoeddebat aangevraagd. Dit is een onaanvaardbare situatie in een beschaafd land; dat wij dieren in een afgesloten terrein – want dat is het – gewoon langzaam van de honger laten omkomen, waarbij de hongerdood voor een herkauwer een hele pijnlijke dood is, ook een langzame dood, dat duurt wel 90 dagen...”

Het tafereel dat zich op de Oostvaardersplassen afspeelt is de natuur zoals deze door Darwin werd ontwaard. Een strijdtoneel dat onverschillig is voor het leed van haar vruchten. “Evil and suffering don’t count for anything, one way or the other, in the calculus of gene survival.” (Dawkins 2009, The Greatest Show on Earth, p. 392) Leuk of niet:

"The total amount of suffering per year in the natural world is beyond all decent contemplation. During the minute that it takes me to compose this sentence, thousands of animals are being eaten alive, others are running for their lives, whimpering with fear, others are being slowly devoured from within by rasping parasites, thousands of all kinds are dying of starvation, thirst and disease. It must be so. If there is ever a time of plenty, this very fact will automatically led to an increase in population until the natural state of starvation and misery is restored." (Dawkins 1995, River out of Eden, pp. 131-132)

Deze gruwelijkheden moeten, volgens de CDA-er, in ons beschaafde land, koste wat kost bestreden worden. Over de Oostvaardersplassen zegt hij:

“Het is een soort natuurlobby, waarbij men een soort Jurassic Park op de Zuiderzee wil hebben en denkt dat oernatuur nog mogelijk is in dit dichtbevolkte land waar we in leven. Dat is niet mogelijk, we moeten natuur reguleren.”

Vanuit onze beschaafde toestand dienen wij de wrede natuur te reguleren. Dat klinkt mooi. Maar zou hij ook beseffen dat ons geciviliseerde paradijsje slechts gedijt bij - om maar wat te noemen - de Auschwitziaanse toestanden die zich dag in dag uit voltrekken in de bio-industrie? 'Beschaving' heeft een prijs. Ook humanisten moeten eten, en there is no such thing as a free lunch.