Identiteit en differentie

"De rups die wordt uitgewoond door de larven van de parasitiare braconide wesp. De rups wordt niet alleen van binnenuit verteerd, hij wordt ook gedrogeerd: hij wordt gedwongen om zijn tegenstanders, de larven, te beschermen tegen aanvallers.

De rups is de ideale kantiaan: tegen zijn neigingen in volgt hij zijn van boven ingegeven plicht tot altruïsme ten opzichte van de braconide wespen. Een ethicus avant la lettre.

Wat er echt gebeurt is nog eigenaardiger. Het is niet zo dat de wesp parasiteert op de rups. Dat is substantivistisch gezichtsbedrog. Wespen en rupsen zijn geen zelfstandige wezens, maar voertuigen voor vermenigvuldigers. Vanuit het gezichtspunt van het gen: een vermenigvuldiger bezet twee vehikels tegelijkertijd. Via de wesp brengt het genetisch materiaal zichzelf in in de rups, om die te drogeren. De wesp en de rups worden beide gemanipuleerd door een en hetzelfde virus. Afscheid van de scheiding van identiteit en differentie." (Oudemans 2012, In natura, p. 59)

In natura

 

Wanneer ik een boek lees heb ik de gewoonte met een vulpotloodje interessante, grappige of opvallende passages te onderstrepen. Toen ik In natura dichtsloeg waren vrijwel alle zinnen gemarkeerd.

Oudemans schrijft zonder gelul, to the point, maar met een omweg, waardoor dat wat zich niet direct zeggen laat, heel soms misschien, toch indirect van zich blijk geeft.

De schijnbare propositionele inhoud is van secundair belang. Dat wat niet gethematiseerd wordt, maar bij vlagen tussen de regels doorsijpelt wanneer je ontvankelijk leest, bracht mij althans bij vlagen op daarvoor onontgonnen wegen.

Doodlopende wegen weliswaar. Maar ach. Het houdt je van de straat.