Wanneer ik een boek lees heb ik de gewoonte met een vulpotloodje interessante, grappige of opvallende passages te onderstrepen. Toen ik In natura dichtsloeg waren vrijwel alle zinnen gemarkeerd.
Oudemans schrijft zonder gelul, to the point, maar met een omweg, waardoor dat wat zich niet direct zeggen laat, heel soms misschien, toch indirect van zich blijk geeft.
De schijnbare propositionele inhoud is van secundair belang. Dat wat niet gethematiseerd wordt, maar bij vlagen tussen de regels doorsijpelt wanneer je ontvankelijk leest, bracht mij althans bij vlagen op daarvoor onontgonnen wegen.
Doodlopende wegen weliswaar. Maar ach. Het houdt je van de straat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten