Weg met de begripsfabel

 "Want, mijne heren filosofen, laten we voortaan beter oppassen voor de gevaarlijke oude begripsfabel, die kwam aanzetten met een 'zuiver, willoos, pijnloos, tijdloos kennissubject', laten we oppassen voor de vangarmen van zulke tegenstrijdige begrippen als 'zuivere rede', 'absolute geest', 'kennis op zichzelf': - hier wordt steeds een denkactiviteit verlangd van een oog dat zelfs niet gedacht kan worden, een oog dat totaal geen richting mag hebben, waarbij de actieve en interpreterende krachten geblokkeerd, afwezig moeten zijn, krachten die het zien hoe dan ook pas tot zien-van-iets maken, hier wordt dus steeds een ongerijmdheid en onzinnigheid van het oog verlangd. Er bestaat alleen maar een perspectivisch zien, alleen maar een perspectivisch 'kennen'; en hoe meer affecten we over een zaak aan het woord laten, hoe meer ogen, verschillende ogen, we voor dezelfde zaak weten te gebruiken, des te vollediger zal ons 'begrip' van deze zaak, onze 'objectiviteit' zijn." (Nietzsche, De Genealogie van de Moraal, pp. 114-115)